TANZİMAT EDEBİYATI İKİNCİ DÖNEMİ

Yazarları;

* Recaizade Mahmut Ekrem
* Abdülhak Hamit Tarhan(şiirde)
* Sami paşazade Sezai
* Nebizade Nazım
* Muallim Naci
- II. Dönem sanatçıları Osmanlı Yönetim biçimi olan ‘istibdat’ adıyla anılan katı kuralcı bir dönem içerisinde yer almışlardır. Yayın yasaklarının, sürgünlerin olduğu bir dönemdir.
- Dönemim özelliğinden dolayı II. Dönem yazar ve şairleri siyasetten uzak durmuşlardır.
- Yazarlar sadece edebiyatla ilgilenmişlerdir.
- Sanat için sanat anlayışını benimsediler.
- Bu dönemde edebi türlerin batılı anlamda iyi örnekleri verilmiştir.
- Roman ve hikayede Realizm (gerçekçilik) , şiirde Romantizm akımının etkileri görülür.
- Şiirde güzel olan her şeyin işlenebileceğini söylemişler ve uygulamışlardır.
- Dil daha da ağırlaşmıştır.
- Sanatçılar eserlerde biçime daha çok önem vermişlerdir.
- Eserlerde ölüm teması ağırlıkta olmakta olmak üzere yanlış batılılaşma, kölelik ve cariyelik işlenmiştir.
- Şiirde yeni Biçimler kullanılmaya başlanmıştır.
- II. DÖNEM tiyatrosu sergilenmek için değil okunmak içindir.
- Bu dönemde kafiye kulak içindir.

ARKADAŞLAR ŞİMDİ II. DÖNEMİN EN ÖNEMLİ YAZAR VE ŞAİRLERİNİ İNCELEYECEĞİZ 

Recaizade Mahmut Ekrem :
Edebiyat öğretmeni olarak görev yapmıştır. Gençlere bilgilerini aktarmıştır bu nedenle üstat Ekrem olarak isimlendirilmiştir.
Servet-i Fünun edebiyatının oluşmasına katkı sağlamıştır.
Tevfik Fikret’i Servet-i Fünun dergisinin başına geçmiştir.
Düz yazılarda yanlış batılılaşmayı işlemiştir.
Düz yazıda Realizm, şiirde romantizm akımına yer vermiştir.
Çocuklarının ölümünden dolayı ölüm teması işlemiştir.
Oğlu Nejat Ekrem için yazdığı şiirde hece ölçüsünü kullanmış bunun dışında aruz ölçüsünü ilk Realist roman olan ‘Araba Sevdasını’ yazmıştır.
   
ESERLERİ:
Eleştiri: Zemzeme, Taktir-i Elhan
Hikaye: Muhsin Bey
Tiyatro: Çok bilen çok yanılır
Edebiyat: Talim-i Edebiyat
Şiir: Nağme-i Seher, Yadigar-ı Şebab, Pejmürde, Nejat Ekrem