GÜNLÜK VE ANI

GÜNLÜK:

Yaşanan olayları aynı gün içerisinde anlatan edebi türdür.
Öğretici metinlerin kişisel hayatı konu edinen bir türdür.
Günlüklere tarih atmak zorunludur.
Olayların üzerinden belirli bir zaman geçtikten sonra günlük yazılmaz.
Günlükler öznel anlatım ve doğrudan anlatım yoluyla yazılır.
Günlükler yazılırken okuyucu düşünülmez ancak edebiyatçıların yazdığı günlükler sanatsal bir kaygıyla, estetik anlayışıyla yazılır. Bu tür günlüklere edebi günlükler denir.
Günlük yazmak kişinin dil yeteneğine, düşünme kabiliyetini geliştirir.
Günlük terimi ilk olarak Falih Rıfkı Atay kullanmıştır.
Osmanlı döneminde ise günlükler Şeyh name, Vakayiname, Ruzname olarak adlandırılır.
Günlükte dil göndergesel işlev ve heyecana bağlı işlevde kullanılır.
Öyküleyici, betimleyici ve açıklayıcı bir anlatım kullanılır.

Türk edebiyatında;
Direktör Ali Bey= Seyahat Jurnalı
Nurullah Ataç= Günce
Salah Birsel= Günlük

 ANI( Hatıra):
Olay çevresinde oluşan edebi metinlerle karıştırılmamalıdır. Baştan geçen bir olay işlenmesine rağmen öğretici bir metindir.
Yaşanmış bir olayın üzerinden zaman geçse bile yazılabilir. ( bu yönüyle günlükten ayrılır)
Hatıra olayı yaşayan kişi yada yakını tarafından yazılabilir. ( bu yönüyle günlükten ayrılır)
Geçmiş zaman dilimini işler. ( Bu yönüyle tarihe ayna tutar kaynaklık eder)
Nesnellik derecesi ile değerlendirilir.
Yazıldığı dönemin zihniyetini yani; sosyal, siyasi, kültürel özelliklerini yansıtır.
Dil göndericilik işlevinde kullanılır.
Öyküleyici, betimleyici, açıklayıcı bir anlatım türü kullanılır.
Hatıra yazarı olaylara ait fotoğraf, belge, yazı vb. delilleri sunar.
Hatırada olaylar kronolojik bir sırayla verilir.
İlk anı Babür Şah’ın yazdığı Babür Name’dir.

Halit Ziya Uşaklıgil= Saray ve Ötesi, Kırk yıl
Halide Edip Adıvar= Mor Salkımlı Ev
Falih Rıfkı Atay= Çankaya, Ateş ve Güneş, Zeytin Dağı
Ahmet Haşim= Falaka, Eşkdi Zaman